سلام در مورد انتخاب رشته کنکور سراسری (کارشناسی) مهم ترین مسئله استعدادیابی شغلی و دوم علاقه آگاهانه است. متاسفانه تعداد زیادی از دانشجویان (از ترم اول گرفته تا سال آخر) و فارغ التحصیلان کارشناسی و حتی ارشد و دکتری وجود دارن که از رشته خود ناراضین چون اون اطلاعاتی که قبلا از رشته انتخابی کسب کرده بودن، ناقص و گمراه کننده بوده و با یک علاقه کاذب دست به انتخاب رشته زده اند و وقتی در دوران دانشجویی وارد یک کار عملی مثل کارگاه رشته های فنی، آزمایشگاه، کارآموزی، طرح پزشکی و غیره میشن، تازه میفهمن در این رشته استعداد خاصی ندارن که در بحث استعدادیابی توضیح کامل دادم.
اما در مورد انتخاب رشته کنکور کارشناسی ارشد خیلی از داوطلبان دچار تردید میشن که آیا اصلاً ادامه تحصیل بدم یا نه؟ برم سراغ کار یا سربازی یا نه؟ یا هر طوری شده بدترین دانشگاه رو هم انتخاب کنم تا قبول بشم! یا اگه نتیجه ام بد شد، حداقل یکسال صبر کنم و دوباره کنکور بدم؟
که جواب این سوالات برمیگرده به شناخت و آگاهی کامل از خود، از فرصت ها و شرایط زندگی که مطمئناً یک مشاور باتجربه و کاربلد که هم خودش این راه ها رو رفته باشه و هم دوستانش و هم کسانی که در طی سالها بهشون مشاوره داده و با فرصت ها و شرایط افراد مختلف آشنا شده و راهکار درستی برای هر کدوم از اونا پیدا کرده، میتونه کمک زیادی به شما بکنه و بالعکس یک مشاور بی تجربه که فقط یک نسخه واحد برای همه افراد داره میتونه با سرنوشت شما بازی کنه، متاسفانه بارها دیده شده است که افراد در هنگام وارد کردن کدهای انتخاب رشته سوالات خودشون رو از مسئول کافی نت میپرسند و جواب کاملاً اشتباه و گمراه کننده دریافت میکنند…
اما در مورد چیدن کدهای انتخاب رشته، اولین چیزی که باید حتما به آن اشاره کرد زدودن تصور غلطی است که در مورد انتخاب رشته سراسری و ارشد وجود دارد و عده ای را به این گمان انداخته است که در ترتیبی که وارد میکنید باید شانس را دخیل کرد. در بسیاری از موارد داوطلب در اولین سوالش میپرسد با رتبه من کجاها میشود قبول شد!
ترتیبی که باید برای انتخاب رشته تان قائل شوید صرفاً و صرفاً ترتیب علاقه است. یعنی شما نباید با شانس کاری داشته باشید و با خود بگویید انتخاب های بالاتر من باید حتما انتخاب هایی باشند که شانس قبولی ام بیشتر است! نه چون وقتی سازمان سنجش به برگه انتخاب رشته شما می رسد تا اخرین انتخابتان را بررسی کرده و بعدش سراغ برگه نفر بعد (که رتبه اش از شما یک عدد بدتر است) میرود. پس ترس از عدم قبولی به واسطه زدن انتخاب های حدودا رویایی در ابتدای انتخاب هایتان را از خود دور کنید.
اما یک سوال… پس ترتیب انتخاب رشته کنکور باید چگونه باشد؟ چرا در بالا گفتیم ابتدا انتخاب های تقریبا رویایی را وارد کنید؟ آیا چنین جمله ای برای همه رشته ها سندیت دارد؟ در پاسخ باید بگوییم بله ولی با بندها و تبصره هایی…
قانون اول همانی بود که در بالا گفتیم. ترتیب انتخاب رشته تان باید صرفا بر مبنای اولویتتان باشد و لاغیر. اما این ترتیب، رشته به رشته فرق میکند. همه ما می دانیم که برگه انتخاب رشته حاوی ۱۰۰ کد رشته محل است. قانون اول هم به ما گفت فرقی نمی کند انتخاب های محتمل تر ما اول باشند یا آخر. در هر دو حالت نرم افزار سازمان سنجش تمامی انتخابها را می خواند. چنین چیزی در عین حالیکه به ما دلگرمی زیادی می دهد ما را دچار این سوال کلیدی می کند که پس من انتخاب هایی که شانس قبولی بیشتر در آن دارم را کجا بزنم؟
پس سوال مهمی که باید به آن پاسخ دهیم این است که چگونه باید ترتیب انتخاب هایمان را مشخص کنیم؟ اول می خواهیم پاسخ پرسش بالا را با ایجاد دو دسته بندی برای داوطلبان رشته های مختلف توضیح دهیم.
دسته اول :
دسته اول داوطلبانی است که تعداد کل رشته محل های رشته یا گرایششان در دفترچه انتخاب رشته منتشر شده توسط سازمان سنجش ۱۰۰ تا نمی شود. این داوطلبان میتوانند با خود اینگونه تصور کنند که به جای انتخاب رشته قرار است ترتیب دانشگاه های مورد علاقه شان را به ترتیب لیست کنند! یعنی از خود بپرسند بهترین دانشگاه (هم از لحاظ هزینه، هم مسیر و هم کیفیت) برایشان کدام است. آن دانشگاه میشود انتخاب اولشان. سپس این دانشگاه را از لیست کدرشته های منتشر شده توسط سازمان سنجش پاک کنند و دوباره به سوال بالا پاسخ دهند! این کار را تا جایی که کلیه کدرشته های دفترچه انتخاب رشته ارشد سازمان سنجش را پاک نکردید ادامه دهید…
با این کارتان شما اولا لیستی دارید که از تمام شانستان استفاده کردید و تمامی گزینه هایتان را داخل لیست انتخاب هایتان جا دادید . ثانیا فردا روز اگر مثلا در انتخاب ۳۶ ام قبول شدید حسرت نمی خورید که اولا شانس داشتید در جای بهتر قبول شوید و نشدید و در ضمن انتخاب ۳۶ ام را از کلیه انتخاب هایی که در پایین تر از آن کردید بیشتر دوست داشتید!
دسته دوم :
اما دسته دوم داوطلبانی هستند که تعداد کد رشته محل هایشان در رشته و یا گرایششان بیشتر از ۱۰۰ تاست. این افراد باید در دسته بندی هایشان ترتیبی را رعایت کنند که بدین شرح است :
۲۰ درصد اول را انتخاب هایی می زنید که برایتان تا حدودی رویایی است… ۴۰ درصد دوم را انتخاب های منطقی و ۴۰ درصد آخر را انتخاب های بدبینانه جاگذاری می کنید.
اما انتخاب های حدودا رویایی، منطقی و بدبینانه یعنی چه؟
داوطلبان این رشته ها اول از همه به آمار قبولی های سال قبل نیاز دارند. در ادامه به تفصیل توضیح خواهم داد که استفاده از این آمارها تا چه زمانی قابل اعتماد است ولی با نگاه به چند کارنامه نهایی قبولی داوطلبان سال های گذشته به راحتی می توان فهمید محدوده قبولی تقریبی رتبه ما چه دانشگاه هایی است.
این کار را باید انجام دهید به این دلیل که هم از انتخاب های رویایی تان و هم از انتخاب های بدبینانه تان کاهش دهید تا تعداد انتخاب هایتان به ۱۰۰ عدد برسد. به این شکل که مثلا اگر فهمیدید با رتبه شما تقریبا می شود شبانه شهرستان قبول شد و شما برای روزانه هم مجاز شده بودید کار منطقی این است که ۲۰ درصد انتخاب های اولتان روزانه های تهران و دانشگاه های خوب شهرستان های بزرگ باشد و بعد انتخاب های اصلی مربوط به شبانه ها و پیام نورها و…
همواره توجه داشته باشید که ترجیحا همه انتخاب هایتان را پر کنید. انتخاب بیشتر به معنی بازگشایی راهی برای شانس بیشتر قبولی است. زیرا شما وقتی فقط تعداد کمی از کدرشته محل ها را انتخاب می کنید عملا شانس خود را برای قبولی در سایر کد رشته ها مسدود کرده اید پس منطقی است که تا می توانید انتخاب های بیشتری انجام دهید.
برای آگاهی از امکانات و تجهیزات دانشگاه ها در رشته مورد نظر خودتون و اساتید آن دانشکده که در اولویت دهی انتخاب رشته شما بسیار مهم است، میتونید از یک مشاور خبره کمک بگیرید.
دریافت نوبت مشاوره حضوری یا غیرحضوری: ۰۹۳۸۴۵۵۶۱۹۳
